Rozdział 15

<Maxi>

-Jak to nic?

- Nic.

- Ale... lekarze... ty miałaś wyzdrowieć!

Wołam. Krzyczę. Błagam o pomoc. Lekarze wpadają do sali. Szybko opowiadam co zaszło. Sadzają Naty na wózek. Nie pozwalają mi iść.

- Maxi! Chodź ze mną! Proszę, nie zostawiaj mnie!

- Bardzo bym chciał, ale nie mogę!

- To przyjdź rano! Poczekam na Ciebie, obiecuję!

- Oczywiście, że przyjdę!

Odjechała. Odjechała! Na wózku. Wychodzę ze szpitala. Oczy zachodzą mi łzami. Przypominam sobie całą historię: na początku płakałem. Tylko. Później cieszyłem się. Jak nigdy dotąd. A teraz znów płaczę. Tylko, że teraz jest to jeszcze większy ból niż poprzedni.

Chodzę tak i rozmyślam nad tym 4 godziny. Zatrzymuję się przy jakimś drzewie w parku. Ja nie mam kluczy, a nikogo nie ma w domu. Zresztą całe Buenos Aires pogrążyło się w śnie. Więc ja też: kładę się na ziemi i zasypiam.

Budzi mnie czyjś głos. Damski głos:

- Co z nią zrobimy?

- Nie wiem. Nieźle się trzyma od pobicia.

- Słyszałam. Jest w szpitalu. Tak w ogóle po co wrzuciłeś jej chłopakowi liścik? Tak to by jej nie znalazł!

- To ty mi to kazałaś zrobić!

- Może i tak... zresztą nieważne. Ma wielkie szczęście. Jej chłoptaś znalazł ją na czas.

- Tak. Nawet nie wiem jakie szanse miała na przeżycie. Była strasznie pobita!

- Postarałeś się!

- Dla Ciebie wszystko gwiazdeczko. Pożałuje, że mnie nie doceniła.

- Dobra. Skończmy i chodźmy stąd. Niedługo ludzie zaczną wychodzić z domów, a jak ktoś znajomy nas zobaczy, to będziemy mieli wielkie kłopoty.

- Masz rację. Dobra, spadamy stąd.

Odeszli, a ja nie wierzyłem w to co usłyszałem. To były „te osoby”. To oni pobili Naty.

Tylko nienormalny nie zerwałby się teraz na równe nogi i nie pobiegłby do szpitala.Jak się okazuje, jestem całkiem normalny,

bo właśnie to zrobiłem. Wbiegając wpadłem na kogoś.

- Uważaj jak chodzisz!- krzyknął.

- Sorry- odpowiedziałem i pobiegłem na górę.

Okazało się jednak, że Natalia spała, więc kupienie herbaty (zwłaszcza po zimnej nocy w parku) nie było złym pomysłem. Jednak gdy wypiłem herbatę, musiałem skorzystać ze szpitalnej toalety. Wracając, podszedłem do drzwi sali mojej dziewczyny. Przyłożyłem ucho i usłyszałem głos:

- Wreszcie się obudziłaś misiaczku! Nie chciało mi się już dłużej czekać.

- Co ty tu robisz? Kto Cie tu wpuścił? Zabierzcie go stąd, ratunku!

<Marco>

Wracaliśmy w milczeniu. Odezwałem się pierwszy:

- Przepraszam.

- Ale za co?

- Za rodziców. Wiesz te głupie historie...

- No co ty? Jeszcze nigdy się tak dobrze nie bawiłam! To był super wieczór!

- Ze względu na rodziców?

- Też. Ale myślę, że najważniejsze było to, że ty...

- Że ja?

- Byłeś tam- szepnęła.

Stanęliśmy przed jej domem.

- Czyli trochę Ci się jednak podobam?- powiedziałem równie cicho.

Zbliżamy się. Dzieli nas może 1 centymetr. Niestety zawsze coś musi przeszkodzić.

- Excuse me? Nie chcę przeszkadzać, ale Fran musi wracać do domu.

To kuzynka Fran. Odrywamy się, więc się od siebie. Ja mówię tylko „Do zobaczenia” i znikam w ciemności.

<Fran>

Gotuję się w środku. Czuję się jakby głowa miała mi zaraz wybuchnąć.

- Czemu to zrobiłaś ty małolato? Wiem, że rodziców nie ma w domu kłamczucho.

- Myślisz, że będę dla Ciebie miła? Nie chciałaś mi pożyczyć swojego lakieru!

- Dziewczyno, ty masz 9 lat. Zresztą Twoja mama nie zgodziłaby się na czerwony lakier.

- W takim razie... pomaluj mi na różowo!

- Różowy... ok. Ale obiecaj, że następnym razem nie popsujesz mojej randki, jasne?

- Ha! A więc to jednak była randka! Wiedziałam!

- Powiedziałam randka? To znaczy: impreza, taka mała impreza u Marco...

- Teraz to ty zachowujesz się jak kłamczucha!

Ta młoda dziewczynka miała rację: dla mnie to było coś więcej niż zwykłe spotkanie. To była RANDKA!!!

<Maxi>

-Nie wrzeszcz tak. Mam przy sobie żyletkę i nie zawaham się jej użyć, jasne?

- I co mi zrobisz? Zabijesz mnie nią? Poderżniesz gardło?

- Nie... ale mogę zrobić o tak.

- Nie rób! To krew! Bo...

- Boli? Przecież podobno masz paraliż. Nie kłam, że boli, bo nic nie czujesz idiotko!

Szloch.

Dobijam się do drzwi. Nic nie daje. Są zamknięte na klucz.

- Oj ktoś się dobija. Wiesz co? To ja się będę zwijał. O i przy okazji na pamiątkę!

Krzyk.

Akurat w tym momencie udaje mi się wyważyć drzwi. Natalia... ona...

---------------------------------------------------------------------------------

Jak myślicie? Kto może być sprawcą wypadku Naty? 

Kim jest chłopak tnący Natalię?

Odpowiedzi na pytania do rozdziału szukaj w kolejnych rozdziałach, ukażą się (mam nadzieję) niedługo!

I jak myślicie? Kto jest na tych zdjęciach?

(źródło zdjęć: blog "Violetta 2 Polska")